Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΧΟΛΑΡΓΟΥ-ΠΑΠΑΓΟΥ ΑΝΑΖΗΤΑ ΣΤΕΓΗ!


Αφού γιορτάσαμε τα πρώτα μας γενέθλια (ένας χρόνος ύπαρξης),
αποφασίσαμε να στεγάσουμε τις δραστηριότητες μας στη γειτονιά μας.

Γι’ αυτό σας καλούμε να μας βοηθήσετε να βρούμε χώρο.

Μονοκατοικία, κήπος , συμβολικό ενοίκιο ,
καλοί γείτονες, όλα ευπρόσδεκτα!

Μπορεί να θέλουμε να «καταστρέψουμε» ό,τι μας καταστρέφει,
αλλά στα μερεμέτια είμαστε καλοί.

Ακόμα και αν το κτίριο δεν είναι σε καλή κατάσταση,
αναλαμβάνουμε να το επισκευάσουμε εμείς.

Επικοινωνία στα: 6945689578 και holpap1@gmail.com

Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

Πορεία ενάντια στο φασισμό, Πέμπτη 12/7 στις 19:00 στο Δημαρχείο Χολαργού από την Πρωτοβουλία ενάντια στο ΦΑΣΙΣΜΟ (Β/Α Αττικής).


Η κατασκευή της κοινωνίας των κακοποιών.

Ώστε, λοιπόν, επτά τοις εκατόν, εψήφισαν την Χρυσή Αυγή... Ένας σε κάθε δεκατέσσερις,
Έλληνες ψηφοφόρους... Διά τί;
Μήπως την εψήφισε, διά την ...ελληνική παλληκαριά της;;;
– Χμμμ...:
– Πρέπει να έχουν μεγάλη παλληκαριά, πέντε ευτραφείς και γυμνασμένοι για να κτυπούν ένα 
καχεκτικό αλλοδαπό;;; «Ωραίοι σαν Έλληνες». Έτσι θα τους περιγράφει, όταν επιστρέψει(;) στην
μακρυνή του πατρίδα... Εύγε στους Χρυσαυγίτες. Μας βγάλαν ασπροπρόσωπους...
Μήπως την εψήφισε, διά το ήθος και την ανθρωπιά της;;;
– Χμμμ...:
– Θα πρέπει να διαθέτουν πολύ ήθος και ανθρωπιά εκείνοι που προτείνουν ...την ναρκοθέτηση των 
συνόρων μας... (και δη, εν καιρώ ειρήνης). Τί σημαίνει αυτό;
– Όποιος έκαμε το σφάλμα να πιστεύσει ότι η Ελλάδα είναι τόσο φιλόξενη όσο του περιέγραψαν 
εκείνοι που τον εξηπάτησαν ...καλά να πάθει: Να διαμελισθεί. Αλλού να πάν τα χέρια του, αλλού τα
πόδια, τα σπλάχνα και τα μυαλά...
Αλλά, μία νάρκη τοποθετημένη δολίως που την πατάει το ανυποψίαστο θύμα, συνιστά δολοφονία
εκ προθέσεως... Και επειδή αυτό ευρίσκεται στις προγραμματικές θέσεις της Χρυσής Αυγής ο καθείς
μπορεί να αντιληφθεί ότι έχουμε να κάνουμε με ένα κόμμα προγραμματικών δολοφονιών και, άρα,
προγραμματισμένων δολοφόνων...
Οι Χρυσαυγίτες, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη πως η εγκληματικότητα είναι γηγενής και όχι
εισαγόμενη...
Μήπως την εψήφισε, διά το πνεύμα της (και δη το ελληνικόν);;;
– Χμμμ...:
– «Νους υγιής εν σώματι υγιεί»... σου λέγει ο άλλος... Τώρα,... μάλιστα:
Ο ...νοημονέστερος εκ των Χρυσαυγιτών (ο Κος Κασιδιάρης) διαθέτει “νουν”, τόσο υγιή, που 
τίθεται εκτός λειτουργίας, μόλις ακουστεί κάτι που δεν του αρέσει... Τα χάνει και, συμπεριφέρεται σαν
άγριο γοριλάκι... Υπηρέτησε στις “ειδικές δυνάμεις”, το «γοριλάκι»... Εκεί, τον έμαθαν ...να σέβεται
τις γυναίκες... Χμμμ... Να επιτίθεται σε μία γυναίκα... μεγαλύτερη από αυτόν, ελαφρύτερη και
ανεκπαίδευτη... Και όμως, υπάρχουν άνθρωποι που επιβραβεύουν την συμπεριφορά του...: –Πόσοι;
Ένας στους δεκατέσσερις... Πού βρέθηκαν όλοι αυτοί; Που φτιάχτηκαν;
– Η απάντηση είναι: «Εδώ». Εδώ, όπου φτιαχτήκαμε όλοι μας. Μέσα σε μία “κοινωνία” που την
φτιάχνουμε εμείς, οι φτιαγμένοι μέσα σ' αυτήν.
– Ένας στους δεκατέσσερις ψηφίζει Χρυσή Αυγή... αλλά:
– Δεκατέσσερις στους δεκατέσσερις φτιάχνουμε μία κοινωνία που παράγει Χρυσαυγίτες. Μία 
κοινωνία που τείνει να χωρίσει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες: Αυτούς που ασκούν βία και αυτούς
που την υφίστανται... Μία κοινωνία εντός της οποίας διδασκόμαστε και διδάσκουμε την
αντικοινωνικότητα.
Θα συνεχίσουμε αμέριμνοι ή, θα προσπαθήσουμε να ανακτήσουμε την κοινωνικότητά μας;

_________________________________________________________________________________


Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος το οδηγεί σε μια ολομέτωπη επίθεση στην κοινωνία, προσπαθώντας να αποδιαρθρώσει και να διαλύσει κάθε κοινωνικό δεσμό. Ένα από τα αποτελέσματα είναι και ο εκφασισμός της, με πρώτο στόχο τους μετανάστες, δηλαδή τους πιό φτωχούς και καταπιεσμένους, τους δίχως τόπο και πατρίδα. Εκτός από την εξαθλίωση, έρχονται αντιμέτωποι με τηλεοπτικά πογκρόμ περί οροθετικών πορνών, ότι τάχα αποτελούν υγειονομική βόμβα, ότι είναι ληστές και βιαστές. Έτσι οι μετανάστες «βαφτίζονται» σαν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι του συστήματος. Αποτελούν «το ελάττωμα» στη σύγχρονη καταναλωτική ουτοπία των τραπεζιτών, και γι αυτό οι νεοναζί σαν σύγχρονα τάγματα SS αναλαμβάνουν τον εθνικό ρόλο της φυλετικής κάθαρσης, δηλαδή να καθαρίσουν το τοπίο από καθε μετανάστη, να τους αφανίσουν, να τους τσακίσουν . Είναι η τακτική του Χίτλερ και των ναζιστών
Το ναζιστικό-φασιστικό δηλητήριο των σύγχρονων εκφραστών του, επικαλούμενο φυλετικές-ρατσιστικές διακρίσεις και βασισμένο στον εθνικισμό που μας ποτίζουν το κράτος και τα ΜΜΕ, προσπαθεί να δημιουργήσει πλαστά τείχη ανάμεσα στους καταπιεσμένους. Οργανώσεις όπως η Χρυσή Αυγή, με παρακρατική δράση, θα προσπαθήσουν να επιβάλουν το Νόμο και την Τάξη ενάντια σε κινήματα και διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, με σύμμαχο το νομικό οπλοστάσιο που προετοιμάζει εδώ και χρόνια το σύγχρονο κράτος. Με κηρύγματα μίσους και ρατσισμού προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν το λαό από τον πραγματικό φταίχτη για την κατάσταση που βιώνουμε: τον καπιταλισμό. Χάριν της "εθνικής" ομοψυχίας κρύβουν κάτω απ' το χαλί τον πραγματικό πόλεμο που εξελίσσεται μέσα στην κοινωνία. Ο πόλεμος αυτός δεν γίνεται ανάμεσα σε έλληνες και ξένους, ντόπιους και μετανάστες. Είναι ένας πόλεμος κοινωνικός, ταξικός, που από τη μια μεριά είναι οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι επιχειρηματίες και όλο το πολιτικό προσωπικό του εγχώριου και διεθνούς κατεστημένου και από την άλλη οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι νέοι. Στο στόχαστρο βρίσκονται εδώ και καιρό οι μετανάστες, οι ομοφυλόφιλοι, οι αγωνιστές των κινημάτων, και σειρά έχουν ήδη οι άστεγοι, οι φτωχοί, οι άνεργοι και ο κάθε πολίτης που διεκδικεί τα αυτονόητα.
Έχει άλλωστε φανεί ξεκάθαρα ότι οι εχθροί της Χρυσής Αυγής δεν είναι το πολιτικό σύστημα, οι πλούσιοι, οι καταστροφικές κυβερνήσεις των μνημονίων, της ΕΕ και του ΔΝΤ, όσο και αν κομπάζουν ότι αγωνίζονται για τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας. Σκυλάκια των ισχυρών είναι, που στέκονται προσοχή στους δυνατούς και υψώνουν ανάστημα στους αδύναμους. Για αυτό και τους χρησιμοποιεί το σύστημα, για να χτυπήσει τους αγώνες του λαού. Πρέπει να σκεφτούμε. Ποιος φταίει που χάσαμε τη δουλειά μας, που δεν έχουμε χρήματα για βγάλουμε την εβδομάδα, που δεν μπορούμε να πληρώσουμε τους λογαριασμούς και τα χαράτσια, που μας κόβουν τα φάρμακα, που μας οδηγούν στη μετανάστευση, την αυτοκτονία, την απελπισία; Οι μετανάστες, οι αγωνιστές των κινημάτων, οι μαχόμενοι πολίτες; Όχι φυσικά! Τότε γιατί οι φασίστες χτυπούν αυτούς; Γιατί άραγε δεν επιτέθηκαν ποτέ στα αφεντικά αλλά πάντα χτυπούν τους καταπιεσμένους;
Οι φασίστες δεν είναι αντισυστημική δύναμη, όπως θέλουν να εμφανίζονται, αλλά η πιο βάρβαρη έκφανση του ίδιου του καπιταλισμού. Τη συστημική τους φύση επιβεβαιώνει ξεκάθαρα η ίδια η πραγματικότητα. Κολλητοί με τους μπάτσους, δεν ντρέπονται να καταδώσουν ακόμα και "συναγωνιστές" τους, τσιράκια των αφεντικών και εχθροί κάθε απεργίας, κατάληψης, δυναμικής κινητοποίησης, με έναν αρχηγό που, αποδεδειγμένα, ήταν υπάλληλος της ΚΥΠ. Υποστηρικτές των στρατοπέδων συγκέντρωσης, τραμπούκοι μαχαιροβγάλτες που θα σουλατσάρουν ανενόχλητοι στις γειτονιές πουλώντας "προστασία" ( αποκομίζοντας χρήματα από καταστηματάρχες και ψήφους στις εκλογές). Εκμεταλλεύονται την ανασφάλεια που γεννάει η εξαθλίωση, η φτώχεια, ο ρατσισμός. Νομιμοποιούν την συμμορίτικη παρουσία τους πάνω στην κοινή ρητορική των κομμάτων ( καθόλου τυχαία μιλάνε την ίδια γλώσσα με τους υποστηρικτές του μνημονίου: ο Σαμαράς μιλάει για " ανακατάληψη των πόλεων" και ο Βενιζέλος πιστεύει οτι η καρδιά της Αθήνας κτυπάει στη ΓΑΔΑ") και των φερεφώνων τους, τα ΜΜΕ. Και πάνω στο φόβο που οι ίδιοι αναπαράγουν, θα προσπαθήσουν να εκπληρώσουν τον ιστορικό τους ρόλο ως εφεδρεία του συστήματος για την καταστολή των κοινωνικών αντιστάσεων. Μόνη τους αλήθεια: Η κτηνώδης, φυσική βία! Φανατικοί, απαίδευτοι, με μόνη ιδεολογία τον τρόμο, την αφοσίωση στον παραληρηματικό λόγο του παρανοικού αρχηγού τον οποίο υποδέχονται υπακούοντας σαν σκυλιά στο παράγγελμα «εγέρθητουυυ…».
Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να ενεργοποιήσουμε τα αντιφασιστικά- αντιναζιστικά μας αντανακλαστικά απέναντι στον φασιστικό-ναζιστικό λόγο και πρακτική. Δεν περιμένουμε να δώσουν λύση τα συστημικά κόμματα και οι πολιτικάντιδές τους. Η δική μας απάντηση θα δίνεται καθημερινά αντιτάσσοντας στο φυλετικό μίσος την ταξική συνείδηση, σπάζοντας την τρομοκρατική τους δράση με τη δυναμική παρουσία μας στο δρόμο και την κοινωνία. Γιατί η σιωπή μπροστά στον ολοκληρωτισμό σημαίνει συνενοχή. Οι ανοιχτές-λαïκές συνελεύσεις, οι απεργίες, οι αυτοοργανωμένες αντι-δομές αλληλεγγύης, οι καταλήψεις και κάθε μορφή αγώνα που μπορεί να επινοήσει το κίνημα, θα είναι στο εξής η απάντησή μας απέναντι στο ναζισμό και το φασισμό.
Η ανθρωπότητα και ιδιαίτερα η Ελλάδα, ξέρουν πολύ καλά τί σημαίνει φασισμός, τί υπερασπίζονται οι οπαδοί του Χίτλερ. Σημαίνει φτώχεια, πείνα, θάνατοι. Είναι χρέος μας να μην αφήσουμε να επαναληφθεί η μαύρη ιστορία. Είναι χρέος για εμάς και τις επόμενες γενιές να τσακίσουμε το φασισμό με κάθε τρόπο. Οι παππούδες μας έδωσαν και τη ζωή τους απέναντι στους φασίστες, τότε που οι πρόγονοι των σημερινών ταγματασφαλιτών ήταν κολλητοί με τους κατακτητές. Είναι δικιά μας υπόθεση να συνεχίσουμε το έργο τους και να το ολοκληρώσουμε. Να παλέψουμε για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης, χωρίς φτωχούς και πλούσιους, χωρίς δυστυχία και εκμετάλλευση. Όλοι μαζί, σε κάθε γειτονιά, ενώνουμε τις φωνές μας ενάντια στην πολιτική που κλέβει τις ζωές μας και στο φασισμό που τη στηρίζει.




από "Πρωτοβουλία ενάντια στο ΦΑΣΙΣΜΟ (Β/Α Αττικής)."

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΣΙΝΕΜΑ.....

Ο Δρόμος Προς Τη Δύση

Στην πρώτη του ταινία, ο Κατζουράκης κάνει το προσωπικό του, αιχμηρό, καυστικό σχόλιο πάνω στη μετανάστευση, την παράνομη μετανάστευση και κυρίως, στις συνθήκες ζωής των ξένων στην Ελλάδα της νέας χιλιετίας. Επεξεργάζοντας μυθοπλασία και ντοκιμαντέρ, το γνωστό ντοκιουντράμα δηλαδή, κινηματογραφεί την περιπέτεια της Ιρίνα που ήρθε από τη Ρωσία με σκοπό να δουλέψει στη χώρα μας, αλλά εντέλει την «εκμεταλλεύτηκαν» με το γνωστό τρόπο. Μέσα από τα μάτια της Ιρίνα ξεδιπλώνεται με ιδιαίτερο τρόπο το παράξενο «κολαστήριο» των μεταναστών στη σύγχρονη Αθήνα. Η ατόφια, αισθαντική ερμηνεία της Κάτιας Γέρου, η σπαρακτική μουσική και το κοφτό μοντάζ, επιτείνουν το συναίσθημα. Άλλωστε, ο Κατζουράκης κινηματογραφεί ποιητικά. Είναι εντελώς λυρική η συνθήκη της ταινίας του. Σε ένα εικαστικό πολύχρωμο σύμπαν διαφόρων φυλών του κόσμου, καταδεικνύεται ένα ζήτημα που όσο προχωρούν τα χρόνια γίνεται όλο και πιο πραγματικό και έντονο. Μια και όσο γιγαντώνεται χρόνο με το χρόνο το ζήτημα των μεταναστών, τόσο πιο κοντινό σου, δικό σου γίνεται. Ο "Δρόμος προς τη δύση" κέρδισε το βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, καθώς και το Κρατικό Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ.